Tekstene vi les frå Bibelen er:
Lukas evangeliet 22,14-23 og
Matteus evangeliet 26,17-30
Så nær kvarandre er dei no, - Jesus og læresveinane.
Han vaskar føtene deira. Tørkar dei.
Dei lagar til eit måltid saman.
Dei gler seg, over å vere saman,
over å skulle få ete god mat i godt lag.
Dei skal feire påskehøgtid.
Så sit dei der, samla,
og Jesus seier til dei:
«Eg har lengta inderleg etter å eta dette påskemåltidet
i lag med dykk
før eg skal lida».
Nattverden er truleg det sterkaste uttrykket for
fellesskap og kjærleik som vi har i kyrkja vår,
og eit høgdepunkt når vi samlast til gudsteneste.
Vi gler oss over å få vere saman.
Vi gler oss over å høyre til:
Vi tek imot dei gåvene Jesus gir oss og kjenner;
Vi er elska, - på tross av alt!
Vi er tilgjevne.
Vi får håp.
Å feire påske utan å kunne samlast kjennest ikkje berre rart,
men tomt.
Ikkje kjensla av nærleik til dei andre rundt altarringen;
eller smaken av nattverdbrødet og vinen i munnen.
Men vi får kjenne noko anna i år:
smaken av stengde kyrkjer,
kjensla av fråvær,
ja, - kanskje ei lengt etter det fellesskapet og det måltidet
som vart så sjølvsagt.
Påska er ikkje avlyst.
Gud er ikkje stengd inne i kyrkja,
og er ikkje taus!
Så kva vil han seie oss då,
no når vi ikkje får det kjende,
når livet og verda har hoppa av hengslene?
Eg trur han seier:
Lukk auga dine og lengt!
Slik eg lengtar etter å møta deg.
Jesus sa:
«Eg har lengta inderleg
etter å eta dette påskemåltidet
i lag med dykk!»
Bøn:
Vi ber for alle dei som har ansvar
og krevjande dagar for å halde samfunnet
i gang og for å redde liv.
Vi ber for alle dei som no lid
fordi dei ikkje vert sett.
Gud,
lat vår lengt føre til handling,
så vi ser deg i kvart menneske
vi møter.
Gje oss lys og håp,
så vi finn vegen
i tunge tider.
Amen.