Her fann vi vår glede.
Her gret vi oss glad.
Vårt møte med Gud
er eit audmjukt – ja.
Lytt no – og høyr
denne heilage sus:
Herren gjestar
sitt eige hus.
Hit kom vi med von.
Her bad vi i tru.
Den audmjuke bøn
er vår himmelbru.
Men sjå det Guds Lam som heng på ein kross!
Det er Guds bruspenn
frå honom til oss!
Så sagde Herren!
Så seier Herrer -
høyr det i tru -: Bygg meg ein heilagdom,
bygg meg eit tempel
så eg kan mellom dykk bu!
Etter Guds vilje
bygde vi eit tempel opp frå det jordiske grus.
Så seier Herren:
Salve min tenar –
vigsle mitt hus!
Her kom det fedrar.
Hit kjem det søner.
Hit kjem ho mor…
Gråtkjøvde sukkar,
her fann dei ord.
Hit kom ho, stilla,
her steig det salmar.
Herren kom ned.
Heilage malmar
vigsla vår kvile.
Her var det fred…
Di evige sjel
høyrer Herren til
Så skal du vandre
som Herren vil.
Guds nåde og smil
er di einaste trøyst.
Så du skal fylgje
ditt samvits røyst.
Guds kjærleik til oss
er ovleg stor.
Så skal du linne
all naud på jord.
Den audmjuke bøn
er vår himmelbru.
Bed difor til Gud
med von og tru!
Tak mot Guds Lam
som heng på ein kross,
for det er Guds bruspenn
frå honom til oss!
«Prolog i høve 75-års kyrkjejubileet i Hareid 14. desember 1952»
v/Johan H. Grimstad