Dei slost om herredømme sola og vinden om dagane. Carl Philip kledde på kirsebærtreet i går kveld.. Han hadde nett kjøpt det. Det kom nok frå varmare strøk, for små blomsterknuppar var på veg. Gartnaren i prestegarden meiner det er farleg å bløme for tidleg i høve til klimaet. Eit lett klede skapte eit lukka rom der treet kunne halde varmen over null punktet.
Slik er det vel her i livet også: sjølv om vi gjerne vil opne oss i tillit til verda, bløme til glede for oss sjølv og andre; må vi ta omnsyn til klimaet, dekke til det vare og sårbare til dess tilhøva igjen tillet bløming. Under nokre vær tilhøve tek det tid! Og så er det rom for garntarar; vi kan skjerme og verne kvarandre og.
Det kan få stå aleine til så lenge 5. vers av No livnar det i lundar:
5 Men stundom kom det kulde
på Herrens kyrkjemark.
Det var som Gud seg dulde,
og borte var Guds ark.