Søndag 29. april 2018 er 5. søndag i påsketiden.
– I dag skulle jeg ha pizza til middag. Det var tilbud på ferdig pizzabunn i butikken så jeg kjøpte med en. Jeg gjorde ikke som kvinnen i lignelsen som satte en deig. I pizzasausen ville jeg ha urter, så jeg kjøpte like godt med oregano i en potte. Jeg hadde ikke tid til å gjøre det på noen annen måte, sette min egen deig og høste krydder fra mine egne urter. Det er langt mellom min virkelighet og tilhørerne som hørte Jesu forkynnelse om Guds rike for første gang.
Bygdefolket i Galilea som sådde sine frø karrig jord. Kvinnene som bakte sine brød, varsomt knadde inn surdeigen i melet for å få brødet til å heve. Datidens kvinner og menn visste at vekst og tålmodighet hørte sammen. Det fantes ingen snarveier til vekst. At sennepsfrøet kunne bli til et tre og en klump surdeig kunne gjennomsyre noen mål mel var et under, et mysterium. Og det var et stykke hverdag.
Fra grønnsakhagen og kjøkkenet hentet Jesus sine bilder om hva Guds rike er. Guds rikes tegn er vekst. Den stille veksten, den langsomme. Det unnselige som bærer i seg hemmeligheten om en storhet verden ikke har tid til å vente på. Som mennesker ikke ser det er verdt å vente på. For Jesus er Guds rikes komme intimt forbundet med det hverdagslige. Når Jesus snakker om sennepsfrøet og surdeigen er det nesten som om han driver gjøn med apokalyptikerne, de som trodde at Gud ville gjøre slutt på verden gjennom en hurtig ende, hvor alt som de mente sto Gud imot ville bli nedkjempet og feid til siden.
Slik er ikke Gud, Gud har tid, all verdens tid. Og han vet at forandring tar tid, krever tid. Med lignelsene om sennepskornet og surdeigen forteller Jesus om en stille revolusjon som gjør veksten til bilde på det som er i ferd med å skje. Guds rike vokser i det skjulte, i det små. Men det vokser. Og det er hemmeligheten. Det er trøsten. Påsken og påsketiden bærer i seg vekstens dobbelthet: før sennepsfrøets spirer bryter jordskorpa, før surdeigen gjennomsyrer melet, før Guds rike kommer, før vi øyner de første ørsmå tegn på vekst, synes alt tilsynelatende å være som det har vært.
-----
Tekstene for dagen finner du i 1 Kongebok 17, 8–16 Enken i Sarepta, Apostlenes gjerninger 2, 42–47 Fellesskap mellom troende, Romerbrevet 12, 1–3 Til glede for Gud, Lukas 13, 18–21 Sennepsfrø og surdeig
-----
Salmeforslag: NS 205, tekst Anders Frostenson
Kornet har sin vila djupt i frusen jord,
är ej dött, det väckes av ditt skaparord.
Kärlek från Gud, åt allting ger du liv.
Kärlek med ditt ljus kom, kom och hos oss förbliv.
Han blev hängd på korset, i en grav lagd ner.
Ingen enda väntar möta honom mer.
Kärleken når långt bortom död och grav.
Kärlek med ditt ljus kom, kom och dröj hos oss kvar.
Han var vetekornet, låg i jordens djup.
Han stod opp en påskdag, lever bland oss nu.
Aldrig en sol har lyst så stark och klar.
Kärlek med ditt ljus kom, kom och dröj hos oss kvar.
Väntande på värme vilar rot och frö,
vet att våren kommer. Varje träd och ört
brister i blom på sin bestämda tid.
Kärlek med ditt ljus kom, kom och hos oss förbliv.