Det har vore eit enormt arbeid å nå fram til eit kyrkjebygg som kan takast i bruk att. Truleg er det dei friviljuge, ikkje minst det førre men òg noverande kyrkjelege råd, som til saman har stått på i flest timar. Men òg tilsette og mange eksterne aktørar. Hjarteleg takk til alle som på eit eller anna vis har delteke!
Nokre har samanlikna kyrkja med ein brannstasjon. I det daglege tenkjer en ikkje så mykje over nokon av dei, men når ein treng dei, er det kjekt at dei finns. Men kyrkja vil vere så mykje meir. Ho husar noko som er vakkert og viktig for alle.
Det Gud har sagt og gjort for alle menneske i Jesus Kristus skal rekkjast vidare. Det er skaparord som vil nettopp skape nytt liv der det trengst. Guds kjærleik vil så gjerne gjere noko for oss. Det er bodskapen frå kyrkjeklokkene. Vi treng å bli minna om kor vi kjem frå, om kven som så gjerne vil vere reisefølgje på vegen vidare, og kven som tar imot oss når reisa er slutt.
Vi gledast storleg over at Dombås kyrkje no etter over fire år ikkje lenger er ein byggeplass, men heilagdomen som no atter står oppe for alle og ein kvar.
Birgitte Bentzrød