Slik det vert ringd i mange kyrkjeklokker rundt i landet, slik det vart ringt i alle kyrkjeklokkene fredsdagen for 75 år sidan! For fred, for fridom! Høgt og fritt skal det lyde, nært og varmt brenn lyset! Til lykke! Lat oss minnast lat oss halde verdiane varme.

«Alt hva fedrene har kjempet, mødrene har gredt har den Herre stille lempet,…» renn meg i hu! Det let annleis for meg i dag enn då eg var ung kvinnesakskvinne kjenner eg. Den tida tykte eg ikkje det var mykje verdig skildringa av kvinnene si rolle; ikkje at eg tykte det var så mykje betre å sloss; heller ikkje å blande Gud inn i det!

Eg kjenner fortsatt på bismaken av å misbruke Guds namn når han blir plassert som aktør i krig. Men eg ser litt annleis på det likevel. Eg tenker Han er der i dei gode kreftene som gjer at vi tør kjempe for vår rett, Han er der også i kjenslene våre, når vi gret, når vi kjenner på avmakt. Kjenslene som speiler verdiane våre. Han er der i krafta av kyrkjeklokkene som let, i varmen av lyset som er tend. Hjarteleg til lykke med dagen!

755 Ja, vi elsker dette landet

Tekst: Bjørnstjerne Bjørnson 1859, 1869

Melodi: Rikard Nordraak omkr. 1863

1 Ja, vi elsker dette landet
som det stiger frem,
furet, værbitt over vannet,
med de tusen hjem,
- elsker, elsker det og tenker
på vår far og mor
og den saganatt som senker
drømmer på vår jord,
og den saganatt som senker,
senker drømmer på vår jord.

2 Norske mann i hus og hytte,
takk din store Gud!
Landet ville han beskytte,
skjønt det mørkt så ut.
Alt hva fedrene har kjempet,
mødrene har grett,
¦: har den Herre stille lempet,
så vi vant vår rett. :¦

3 Ja, vi elsker dette landet
som det stiger frem,
furet, værbitt over vannet,
med de tusen hjem.
Og som fedres kamp har hevet
det av nød til seir,
¦: også vi, når det blir krevet,
for dets fred slår leir. :¦

Vedstabelen i prestegarden. Foto Eli Vatn.