Smittevern er ikkje noko nytt! For vel hundre år sidan pressa sanitetskvinnene på for at kyrkja skulle innføre bruk av særkalkar ved nattverden. Det har vi gjort sidan. Det er vi glade for i dag, både hygiene og kjenslemessig, men det møtte teologisk motstand å ikkje lenger skulle konkret følge Jesu ord: "Like eins tok han begeret etter måltidet, takka, gav dei og sa: Drikk alle av den".
Slik har kyrkja og samfunnet måtte gje opp, eller gjere om på ordningar og oppfatningar. Noko har måtte dø for at noko nytt skal stå opp.
I Rogne har ein unik sommarfugl landa på kvar særkalk. Så "gale" kan det gå når noko må døy; noko nytt og vakkert veks fram. Inne i korona kokongen veks draumar om varme, bærekraftige lokalsamfunn, der vi er rause med kvarandre, gje kvarandre nok pusterom her vi bur. Der vi ikkje legg band på liv, skaparkraft og fellesskap, men dansar, syng, et i lag og ler høgt og fritt!