1. Hvorfor vil du være med i bispedømmerådet og Kirkemøtet, og hva er dine hjertesaker?
Hjartesakene mine er trusopplæring og kyrkjelydsbygging i eit folkekyrkjeperspektiv. Desse sakene ønskjer eg bispedømmet arbeider meir med.
2. Den norske kirke står overfor en krevende rekrutteringssituasjon til kirkelige stillinger. Hvordan bør vi i Sør-Hålogaland jobbe med dette fremover?
Ein må tilby gode vilkår så langt som mogleg for alle typar stillingar. I tillegg må ein både sjå på kyrkje- og soknestruktur og på arbeid for deltaking av lekfolk i gudstenestene.
3. Hvilke samfunnsspørsmål mener du folkekirka bør engasjere seg i?
Miljøvern, antirasistisk arbeid og religionsdialog eller dialog mellom grupper blir viktige saker i tida framover.
4. Den norske kirke har akseptert ulike syn på ekteskap mellom likekjønnede. Hvordan mener du dette bør tilrettelegges med hensyn til vielse og forbønn?
Eg er grunnleggjande liberal i slike spørsmål, men vil føretrekkje at kyrkja trekkjer mest mogleg i spann, og vil vere positiv til kompromiss.
5. Forholdet mellom staten og Den norske kirke er i endring. Hvilke muligheter og utfordringer ser du som følge av dette?
Ei folkekyrkje som ikkje er statskyrkje, treng meir engasjement og aktivitet. Her er det mest mange og nye vegar, men vi treng tenkje ”folkepedagogisk”, særleg i dette bispedømme med så mange medlemer. Ein må halde fast ved at dåpen som kristen dåp, og at kyrkja vert avgrensa utanfrå, ikkje innanfrå. Kyrkja må vere både open og vedkjennande. Vaksenopplæring og kurs i vid meining kan vere ein veg å gå. Det ligg ein god del utfordringar i korleis ein skal takle dei to arbeidsgjevarlinene i DnK., men eg har ikkje nokon konkrete løysingar på dette.